outfield
['autfi:ld]
n.外场, 外野手, 远地,边境
词形变化:
动词过去式: outfaced | 动词过去分词: outfaced | 动词现在分词: outfacing | 动词第三人称单数: outfaces |
n.
1. 偏远的田地; 边境
2. 外场; (总称)外场手