banishment
['bæniʃmənt]
n. 充军, 放逐, 驱除
例句与用法:
His banishment shocked us all.
他被驱逐使我们很震惊。
词形变化:
名词: banisher |
动词过去式: banished |
动词过去分词: banished |
动词现在分词: banishing |
动词第三人称单数: banishes |
n.[U]
1. 放逐, 流放; 驱逐
He was sent into banishment.
他被流放。
2. 开除, 赶走
3. 清除, 排除